„Znalezione-nie kradzione” - czy aby na pewno?
Wśród społeczeństwa nadal funkcjonuje powiedzenie: „Znalezione – nie kradzione”. Stwierdzenie to jest nieprawdziwe. Zabierasz i nie oddajesz znalezionego np. na ławce telefonu, plecaka czy portfela – stajesz się sprawcą czynu karalnego.
W ostatnich dniach do Komendy Powiatowej Policji w Pruszczu Gdańskim zgłosił się 54-letni mieszkaniec Pruszcza Gdańskiego i poinformował, że znalazł leżące luzem na jednej z ulic miasta pieniądze – 3700,- zł. Policjanci zabezpieczyli gotówkę i oczywiście sporządzili odpowiednią dokumentację.
Już tego samego dnia do komendy zgłosił się 37-letni mieszkaniec Pruszcza Gdańskiego, który poinformował, że zgubił pieniądze i pytał, czy ktoś aby nie przyniósł gotówki na Policję. 37-latek dokładnie opisał jaką kwotę, w jakich nominałach i gdzie zgubił. Już po chwili, po dopełnieniu formalności mężczyzna mógł cieszyć się odzyskaniem swoich pieniędzy.
Pewnie każdy z nas słyszał powiedzenie „znalezione-nie kradzione”. Policjanci przypominają, że to stwierdzenie jest nieprawdziwe. Żadna rzecz, której nie jesteśmy właścicielami, nie jest nasza. Zabierasz i nie oddajesz znalezionego np. na ławce czy ulicy telefonu, plecaka czy portfela – stajesz się sprawcą czynu karalnego.
Wyjątkiem mogą być sytuacje, w których, na podstawie miejsca i okoliczności znalezienia, można domniemywać, że właściciel wyzbył się prawa własności, np. gdy rzecz leży w śmietniku. W innych przypadkach znaleziony przedmiot należy oddać w urzędzie albo na policji. W przeciwnym przypadku „znalazca” dopuszcza się przestępstwa lub wykroczenia.
Kwestie te uregulowane są niżej wymienionymi przepisami:
- Kodeks cywilny: art. 183.§ 1. Kto znalazł rzecz zgubioną, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym osobę uprawnioną do odbioru rzeczy. Jeżeli znalazca nie wie, kto jest uprawniony do odbioru rzeczy albo jeżeli nie zna miejsca zamieszkania osoby uprawnionej, powinien niezwłocznie zawiadomić o znalezieniu właściwy organ państwowy, § 2. Przepisy o rzeczach znalezionych stosuje się odpowiednio do rzeczy porzuconych bez zamiaru wyzbycia się własności, jak również do zwierząt, które zabłąkały się lub uciekły.
- Kodeks karny: art. 284, § 1. Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3, § 3. W wypadku mniejszej wagi lub przywłaszczenia rzeczy znalezionej sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
- Kodeks wykroczeń: § 1. Kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 800 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. § 4. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 można orzec obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego lub przywłaszczonego mienia, jeżeli szkoda nie została naprawiona.
